متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

این مطالعه القای ریشه مویین در گیاه برازمبل، یکی از گونه های مهم دارویی خانواده نعناع، در حضور سویه های مختلف از باکتری آگروباکتریوم ریزوژنز و منابع کربن متفاوت را برای اولین بار بررسی نمود. در این پژوهش، تراریخت سازی میانجی گری شده توسط آگروباکتریوم، به عنوان یک فن آوری زیستی کارآمد، برای القای ریشه های مویین در این گیاه پایه گذاری شد. به علاوه، این مقاله تاثیر استوسیرینگون و نوع منبع کربن را بر ریشه زایی و تولید زیتوده ریشه مورد بررسی قرار داد. پتانسیل ریشه های مویین برای تولید تانشینون ها نیز مورد مطالعه قرار گرفت. هر سه سویه باکتری مورد استفاده، موفق به القای ریشه مویین بر روی گره های تلقیح شده در گیاهچه های استریل شدند. بر اساس نتایج این مطالعه، بیشترین میزان تولید ریشه مویین پس از آلودگی با سویه ATCC15834 بدست آمد (33.47 درصد) و پس از آن سویه R1000 در تولید ریشه مویین نسبت به TR105 موثرتر بود. استفاده از استوسیرینگون در سویه های مختلف باکتری موجب تقویت تولید ریشه مویین گردید و در سویه ATCC15834، تولید ریشه مویین را به طرز معنی داری (p≤0.05) افزایش داد (99.60 درصد). بیش ترین مقدار وزن خشک و تر ریشه ها در هر ارلن حاوی 50 میلی لیتر محیط کشت مایع½ MS  (به ترتیب 149.0 و 996.1 گرم) و هم چنین بیش ترین طول ریشه (45.34 سانتی متر)، در ریشه های حاصل از سویه ATCC15834 و محیط کشت حاوی قند ساکارز به دست آمد. حداکثر میانگین تراکم ریشه های جانبی (1.7 انشعاب در هر سانتی متر) نیزمربوط به ریشه های تراریخت شده با سویه R1000 در محیط کشت حاوی قند گلوکز بود. بیان ژن rolC، ماهیت تراریخته ریشه های مویین را ثابت کرد. مقدار کریپتوتانشینون و تانشینون 2A در یک کلون از ریشه های مویین القاشده با سویه TR105 به ترتیب 26.0±17.53 و 30.0±48.14 میکروگرم بر گرم وزن خشک اندازه گیری شد.

مقدمه اسفنج ها طیف وسیعی از توکسین ها و متابولیت های ثانویه را تولید می نمایند. زهر بسیار کشنده برخی از آن ها شامل قوی ترین توکسین های شناخته شده در طبیعت بوده و حاوی مخلوط های پیچیده ای از ترکیبات زیست فعال با ساختارهای مختلف شیمیایی هستند. از اهداف این مطالعه مروری نظام مند، بررسی توکسینولوژی اسفنج های دریایی و مطالعه توکسین ها و ترکیبات زیست فعال و مکانیسم های عمل آن ها می باشد. مواد و روش ها به منظور یافتن مطالعات زهرشناسی اسفنج های دریایی و ترکیبات زیست فعال آن ها، در اوریل 2021، ابتدا واژه های کلیدی "توکسینولوژی، توکسین، متابولیت ثانویه، آلکالویید، پپتید، ترپن، آروماتیک، استرویید و لاکتون" به صورت مجزا به همراه واژه "اسفنج" یا "پوریفرا" در پایگاه های داده گوگل اسکالر و PubMed، در بازه زمانی 2017 تا 2021 جستجو گردیدند. از مجموع 211 مقاله، پس از بررسی های اولیه بر اساس اهداف مطالعه، تعداد 184 مقاله انتخاب شدند. جستجوی واژه پوریفرا و این ترکیبات، نتیجه ای در بر نداشت. با توجه به محدود بودن مطالعات اختصاصی مربوط به توکسین ها در اسفنج در جستجوی اولیه، با جستجوی مجدد کلید واژه های "اسفنج و توکسین" در بازه زمانی بین سال های 1980 تا 2021، در پایگاه های داده PubMed، سایفایندر (پایگاه داده برای بررسی ترکیبات شیمیایی) و پایگاه اطلاعاتی مارین لیت (تحقیقات ترکیبات طبیعی دریایی)، پس از حذف مقالات مشترک، در مجموع، 27 مقاله مرتبط دیگر، انتخاب و همراه با سایر مقالات انتخابی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها برخی توکسین ها و ترکیبات اصلی اسفنج های دریایی مختلف شامل گروه های مختلف شیمیایی نظیر اوکاداییک اسید؛ مشتقات ترپنی نظیر آگلازین ها، اوکسوفاسیوسپونجیا، دیزیویلوزین ها و هیپوسپونلاچین ها؛ پپتیدی نظیر پلی تیونامیدها، سوریتسیدین، اسکلریتودرمین ها؛ گروه های بسیار مختلف آلکالوییدی شامل الکالوییدهای گوانیدینی نظیر مونانکوسیدین ها، میکالین ها، کرامبسیدین ها، اونگویکولین ها، نتامین ها، زارزیسین، هاچیجودین ها؛ آلکالوییدهای آکریدینی نظیر آمفیمدین ها؛ آلکالوییدهای برومینه و بروموتیروزینی نظیرآپلیزانین ها؛ مشتقات بنزونافتریدینی نظیر آپتامین ها؛ مشتقات ایمیدازولی نظیر ناآمیدین ها؛ مشتقات ایندولی نظیر فاسکاپلیسین ها، دراگماسیدین ها و تاپسنتین ها؛ آلکالوییدهای پیپریدینی نظیر ساراین ها، مادانجامین ها، هالیکلوناسیکلامین ها و آرنوسکلرین ها؛ آلکالوییدهای پیریمیدینی چون لانسوییک اسید، هیرتینادین و واریولین ها؛ آلکالوییدهای پیریدینی نظیر آمفیمیدوزیدها و پیرینادین ها؛ آلکالوییدهای پیرولی و پیرولوایمینوکینولینی همچون ماکالووامین، دیسکورهابدین ها، تسیتسیکامامین ها و باتزلین ها؛ ترکیبات پیرولی نظیر هیمنیالدسین ها و نیز آلکالوییدهای کینولینی چون آراگواسپونجین ها رنیرامایسین ها، رنیرول و لیهویدین؛ ترکیبات استروییدی چون پلانکینامین ها؛ لاکتون هایی نظیر تورکتاندرول ها، پالایول ها، کوشیکامیدها، پتروساسپونگیولیدها، لاترونکولین ها و دیگر ترکیبات با ساختارها و اثرات بیولوژیک منحصر بفرد می باشند. نتیجه گیری تنوع بسیار زیادی در توکسین ها و ملکول های فعال زیستی در گونه های مختلف اسفنج های دریایی وجود دارد که طیف گسترده ای از فعالیت های فارماکولوژیکی و بیولوژیک شگفت انگیزی را ارایه می دهند

شاخه سنیدرایا، یک گروه بزرگ، متنوع و از نظر اکولوژیکی مهم از بی مهرگان دریایی هستند که سموم قوی تولید می کنند. تعداد بسیاری از ترکیبات طبیعی دریا شناخته شده از شاخه سنیداریا مربوط به کلاس آنتوزوا هستند. در میان آنتوزوا، راسته زوآنتایدها قرار گرفته اند که بی مهرگانی ساکن به شکل کلنی و اغلب رنگی هستند و ترکیبات متنوع سیتولیتیک، نورونوکسیک و کاردیوتوکسیک تولید می کنند. زوآنتایدها، با دارا بودن پالی توکسین ها، در میان سمی ترین موجودات دریایی شناخته شده هستند. علاوه بر این، غلظت بالایی از آلکالوئیدهای زوآنتامین از این گروه استخراج شده است. آلکالوئیدهای زوآنتامین که بیش از بیست سال از زمان شناسایی آن ها می گذرد، دامنه وسیعی از فعالیت های زیستی را از خود نشان می دهند. بهترین و شناخته شده ترین فعالیت زیستی مشتقات زوآنتامین، ممانعت از تحلیل استخوان و افزایش تشکیل توده استخوان است.

بریوزوان ها عموما تحت عنوان «حیوانات خزه ای»، جانداران دریایی هستند که به طور معمول، آبزی، تغذیه کننده از راه فیلتر، بدون پایه و به صورت کلونی می باشند. با وجودی که، آن ها یک منبع غنی از متابولیت های ثانویه فعال زیستی جدید هستند، اما مطالعات بر روی متابولیت ثانویه آن ها محدود بوده است. اگر چه بیش از 8000 گونه از آن ها شناخته شده است، لکن کمترین تعداد ترکیبات جدید از شاخه بریوزواها جدا شده اند. علاوه بر این، در حال حاضر هیچ چیز در مورد منشاء ترکیبات فعال زیستی جدا شده بریوزوان ها شناخته شده نیستند. معروف ترین ترکیبات به دست آمده از این موجودات لاکتون های ماکرولیدی بریوستاتین هستند. آن ها تعدیل کننده های قوی از پروتئین کیناز C هستند. ترکیبات شگفت انگیزی چون فلوسترامین ها، هینکدنتین، کانولوتامین ها، کورامیدها، چاتلین ها، چارتلامیدها، کونولوتامین ها، کونولوتامیدین ها، یوتیرودیون، آماتاسپیرامید، لوتامیدها، ولوتامیدها، تامبجامین ها، فیدولوپین ها و ده ها ترکیب دیگر، با خواص بیولوژیکی مختلف به دست آمده اند. مطالعات بسیار محدودی روی این گنجینه های عمق دریا انجام شده است و ضرورت می یابد که برای دسترسی به متابولیت های ثانویه، مطالعات بیشتری بر روی آن ها انجام شود.

خطر قابل توجه عفونت های باکتریایی برای سلامت مردم در سراسر جهان، منجر به توسعه برنامه های بهداشت جهانی شده است. طی دهه های گذشته، مقاومت دارویی باکتریایی افزایش یافته است، در حالی که کشف آنتی بیوتیک های جدید به طور مداوم روندی نزولی داشته است. به همین دلیل امروزه جستجو برای عوامل ضد باکتری جدید به اولویت اصلی تبدیل شده است و در نتیجه، داروهای جایگزین و روش های جدیدی برای تولید محصولات میکروبی توسعه یافته است. به کمک ویرایش ژن و توالی یابی NGS، پتانسیل ژنتیکی بی نظیری برای ایجاد متابولیت های ثانویه توسط میکروارگانیسم های مختلف ایجاد شده است. متابولیت های ثانویه نقش مهمی در رشد سلولی، انتقال سیگنال، ارتباطات، رقابت درون گونه ای و بین گونه ای و تولید ترکیبات آلی با جرم مولکولی کم دارند. بنابراین، توجه بسیاری از محققان را برای جایگزین کردنشان با آنتی بیوتیک های معمولی، جلب کرده است. به محض اینکه باکتری ها نسبت به آنتی بیوتیک های نسل اول مقاوم شدند، درمان باید به آنتی بیوتیک های نسل دوم یا سوم تغییر یابد. بنابر این دست یابی به ترکیبات نوآورانه و قدرتمند با پتانسیل ضد سرطانی بالا و مطلوب نیازی جدی است؛ با این حال، اکثر داروهای ضد سرطانی استفاده شده در حال حاضر عوارض جانبی دارند. هدف از این مقاله مروری ارزیابی استفاده از انواع مختلف متابولیت های ثانویه میکروبی برای پیشگیری و درمان بیماری های عفونی با بررسی هزینه ها، مزایا، معایب و عوارض جانبی آن ها است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: دارواش ها گروهی قابل توجه و متنوع از نهاندانگان اند که انگل شاخه ها محسوب شده و دارای طیف گسترده ای از میزبان ها بوده و محدوده پراکنش بسیار وسیعی در دنیا داشته و ترکیبات موثره ی زیادی در خود دارند. با توجه به اینکه مقدار و نوع این ترکیبات در گیاهان به عوامل بسیار زیاد محیطی و ژنتیکی وابسته است، در تحقیق حاضر اثر میزبان های مختلف شامل انجیلی، ممرز، توسکای قشلاقی و صنوبر بر تغییرات متابولیت های ثانویه فنل، فلاونوئید، خواص آنتی اکسیدانی، بتولین و بتولینیک اسید در دارواش اروپایی بررسی شده است. مواد و روش ها: نمونه برداری برای این مطالعه آزمایشگاهی در اواخر شهریور ماه 94 از دارواش های میزبانی شده توسط گونه های انجیلی، صنوبر، ممرز و توسکا قشلاقی در 3 تکرار در نقاط پایین بند تا میان بند طرح جنگلداری دکتر بهرام نیا واقع در محدوده جنگل شصت کلاته گرگان انجام و سپس نمونه ها خشک، آسیاب و عصاره گیری با سه حلال اتانول، متانول و استون صورت گرفت. پس از عصاره گیری، فرایند آزمایشات مورد نیاز طی شد و داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار SAS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد میزبان های مختلف بر ترکیبات موثره ی دارواش اروپایی اثرات معناداری دارند. مطابق نتایج به دست آمده بیشترین میزان آنتی اکسیدان (03/93 درصد رادیکال آزاد) و فنل کل (45/4 میلی گرم برگرم وزن خشک) به ترتیب مربوط به عصاره اتانولی ساقه و برگ دارواش میزبانی شده توسط گونه انجیلی، و بیشترین میزان فلاونوئید ( 07/2 میلی گرم بر گرم وزن خشک) مربوط به عصاره اتانولی ساقه ی دارواشی با میزبانی گونه صنوبر می باشد. بیشترین میزان بتولین (3/148 میلی گرم بر گرم) در برگ داروش موجود بر میزبان گونه ممرز اندازه گیری شد. بیشترین مقدار بتولینیک اسید 3/286 میلی گرم در میلی لیتر بود که در اندام ساقه ی دارواش با میزبانی گونه ی صنوبر به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که درخت میزبان می تواند نقش کلیدی بر میزان ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی و خواص آنتی اکسیدانی برگ و ساقه گیاه نیمه انگل دارواش بگذارد. از طرفی وجود این متابولیت های ثانویه با ارزش دارویی و حتی صنعتی در این گیاه لزوم توجه ویژه را بر این گونه باارزش مورد تاکید قرار می دهد. با توجه به اینکه دو ماده موثره ضد سرطانی بتولین و بتولینیک اسید به لحاظ دارویی ارزش زیاد و در عین حال قیمت بالایی دارند میتوان از دارواشهای میزبانی شده با ممرز و صنوبر بهره برد.